Εισαγωγικό Σημείωμα
Αποτελεί για μένα ευχάριστη έκπληξη το ενδιαφέρον το οποίο ερευνητές ή απλοί φίλοι της Ιστορίας της Άρτας εκδηλώνουν για το έργο του πατέρα μου, Δημητρίου Καρατζένη. Η εξάντληση πολλών από τα δημοσιευμένα βιβλία του αλλά και η δυσχέρεια ανεύρεσης δεκάδων μικρότερων ή μεγαλύτερων μελετών, που έχουν δημοσιευθεί, κυρίως σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά, αποτέλεσαν την αφορμή για τη δημιουργία αυτού του δικτυακού τόπου προκειμένου να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε αυτά και ενός νεωτέρου κοινού, που επιδεικνύει όμως την ίδια αγάπη, και μάλιστα σε δυσοίωνους καιρούς, για την Ιστορία της πατρίδας μας. Η προσπάθεια αυτή ελπίζω να συνεχισθεί με την δημοσίευση των ανέκδοτων έργων και μελετών του, τα οποία συμπληρώνουν τη συμβολή του στην Ιστορία της πατρίδας μας κατά τον 19ο και 20ό αιώνα (Γεώργιος Καραϊσκάκης, Πύλιος Γούσης, Πολιτική Ιστορία, Χρονικό της Κατοχής κ.α.).
Ο δικτυακός αυτός τόπος είναι αφιερωμένος αποκλειστικά στο ιστορικό έργο του Δημ. Καρατζένη. Ενδιαφέροντα αρχεία τόσο από την επαγγελματική σταδιοδρομία στην δικηγορία όσο και από την ενασχόληση του με τα κοινά προτίμησα να παραμείνουν εκτός αυτού του δικτυακού τόπου, τουλάχιστον προς το παρόν. Τα μεν, γιατί ενδεχομένως θα ενδιέφεραν μόνον ορισμένους ομοτέχνους μας. Τα δε, γιατί η σημερινή, δικαιολογημένη, πλήρης απαξίωση του πολιτικού προσωπικού δεν θα επέτρεπε ενδεχομένως την αντικειμενική αξιολόγηση πράξεων και γεγονότων, που έλαβαν χώρα 50 ή 80 χρόνια πριν.
Ελπίζω στην επιεική και θετική αντιμετώπιση του εγχειρήματος.
30 Ιουνίου 2014
Φώτιος Δημητρίου Καρατζένης
Η προς Ήπειρον εκστρατεία το 1822 και η μάχη του Πέτα
Η προς Ήπειρον εκστρατεία το 1822 και η μάχη του Πέτα
(Αθήναι 1980)
Η εκστρατεία του Μαυροκορδάτου εις την Ήπειρον, το καλοκαίρι του 1822, δια την βοήθειαν του κινδυνεύοντος Σουλίου, επεδίωκε συνάμα την διατήρησιν θερμού μετώπου μακράν των επαναστατικών περιοχών. Τούτο θα επέτρεπε εις την Επανάστασιν, δρώσαν μακράν των Τουρκικών στρατιωτικών κέντρων και εις περιοχάς γνωστάς όπου επλεόναζε το Ελληνικόν στοιχείον να κινήται ανετώτερα. Η σκέψις υπήρξε ορθή. Η απόφασις όμως να χρησιμοποιηθή δια τον σκοπόν αυτόν ένα ανομοιογενές στράτευμα και κυρίως στρατός εξ Ατάκτων αγωνιστών, συγκροτούμενος αλλά και ενισχυόμενος κατά περίστασιν και γύρω από τας εστίας του, δεν εξησφάλιζε επιτυχίαν εις μίαν μακρινήν εκστρατείαν μέχρι των πυλών του στρατοπέδου του Χουρσίτ εις την Ήπειρον.